پیام تبریک حضرت آیت الله رشاد به مناسبت پیروزی جبهه مقاومت در درس خارج حوزه علمیه امام رضا علیه السلام
آن‌چه را که در این ایامِ نورانی، به عنوان «فتح‌الفتوح» برای جبهۀ مقاومت رقم خورد، به پیشگاهِ حضرت حجتِ منتظر ـ عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف ـ و به محورِ استوارِ مقاومت، رهبرِ فرزانه‌ی انقلاب، که عمودِ خیمۀ جهاد و استقامت در این عصرند، و به همۀ ارکانِ این جبهه در سراسرِ گیتی، از مسلمان و غیرمسلمان، از شیعه و سنی، از ایران و دیگر دیار، از مردمانِ غربِ آسیا تا آفریقا و اروپا و آمریکای لاتین، تبریک و تهنیت می‌گوییم.
و در این میان، یادِ شهیدانِ والامقامی را گرامی می‌داریم که با نثارِ جانِ خویش، و مجاهدانِ بی‌ادعایی که با تلاش‌های خستگی‌ناپذیرِ خود، بسترِ این فتحِ عظیم را فراهم آوردند؛ در برابرِ ایشان سر تعظیم فرود می‌آوریم.
دشمن، دو سال تمام، قتل‌عام کرد، جنایت کرد، نسل‌کشی را مرتکب شد؛ چنان که تاریخ، نظیرِ آن را به خاطر ندارد. چهار هدفِ اصلی را پی می‌گرفت، اما به هیچ‌یک دست نیافت و سرانجام، ناچار شد ـ همچون جنگِ تحمیلیِ دوازده‌روزه ـ تن به سازش با جبهۀ مقاومت، با نمایندگیِ والای غزه دهد. ناچار شد بپذیرد که فلسطین، واقعیتی است تردیدناپذیر؛ که جبهۀ مقاومت، قدرتی است انکارناشدنی؛ که مجاهدان، پابرجا و پایدارند و خواهند ماند. ناچار شد پشتِ میزِ مذاکره بنشیند، در حالی که در برابرِ او، نشانِ فلسطین می‌درخشد و او ناگزیر است با همان رزمندگانی گفت‌وگو کند که می‌خواست از صفحۀ روزگار محوشان کند؛ و حتی به خواستِ آنان، مذاکره را رو در رو انجام دهد.
آنان، با پشتیبانیِ همه‌جانبۀ آمریکا و حضورِ نمایندگانِ متعدد از آن کشور و دیگر کشورهای منطقه، نتوانستند حتی یکی از برنامه‌های خود را عملی کنند. نه اسرای خویش را آزاد کردند، نه توانستند جریانِ رزمندگانِ قسام را نابود کنند ـ که بلکه ایشان، قدرتمندتر و محبوب‌تر شدند ـ و نه غزه و فلسطین را از جغرافیای سیاسی حذف کردند. و نه با تضعیفِ جریانِ فلسطین، توانستند «طرح شوم صلح ابراهیمی» را به کرسیِ تحقق بنشانند؛ بلکه آن چنان این زمینه از میان رفت که کشورهای پشت‌پرده، دیگر جرئتِ اندیشیدن به آن را نیز ندارند.
خداوند متعال، به دستِ دشمن، کاری کرد که در تاریخِ بشر، بی‌سابقه بود: ملتی مظلوم، این‌سان در دل‌های جهانیان جای گرفت. آمریکا و اسرائیل و دست‌نشاندگانشان می‌خواستند پرچمِ فلسطین و غزه را از صفحه‌ی روزگار محو کنند، اما آن پرچم، جهانگیر شد؛ به مقیاسِ میلیاردها نسخه تکثیر شد و در سراسرِ گیتی به اهتزاز درآمد. آرمانِ فلسطین، آرمانی جهانی شد؛ و مقاومتِ غزه، نمادِ حیات و امید.
مقامِ معظمِ رهبری، در آغازِ عملیاتِ «طوفان الاقصی» فرمودند: «این اتفاق، برای اسرائیل جبران‌ناپذیر است و این آبروی از دست‌رفته، بازنخواهد گشت.» این، تنها بخشی از نتایجِ درخشانِ این صبحِ پیروزی است و باید چشم به آینده داشت تا شکوفه‌های دیگرِ این درختِ برکت را ببینیم.
این پیش‌بینیِ دقیق، که با مددِ امدادهای غیبی همراه بود، از مصادیق «الطافِ خفیۀ الهی» است ـ چنان که در بیانِ حضرت امام خمینی (ره) می‌شنیدیم ـ و باطنی عمیق و نورانی در پسِ خود دارد. این واقعه به همگان اثبات کرد که اگر بایستیم و پایداری کنیم، پیروزیم و هرگز شکست نخواهیم خورد؛ و اگر سستى کنیم، زیان خواهیم دید.
از درخشان‌ترین نکاتِ این رویدادِ عظیم، این بود که در کنارِ مردمِ غزه، تنها شیعیانِ پیروِ مکتبِ اهل‌بیت (علیهم‌السلام) ایستادند و تنها از ایشان سپاس‌گزاری شد: ایران ایستاد، لبنان ایستاد، یمن ایستاد، عراق ایستاد. در حالی که بسیاری از کشورهای اهلِ سنت، پشتِ پرده در پیِ سازش بودند و حتی دستِ دوستی به سوی دشمن دراز می‌کردند. این شیعیانِ حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) بودند که مردانه در کنارِ مظلومانِ غزه ایستادند و دشمن را به زانو درآوردند. این پیروزی را به همۀ پیروانِ این مکتبِ نورانی، ویژه تبریک می‌گوییم.
اسرائیل، یک موجودیتِ ملی و طبیعی نیست؛ بلکه پادگانی است از غاصبان و مزدورانِ کفر و استکبار، دست‌نشاندگانِ آمریکا و ناتو و صهیونیسم. صهیونیست‌هایی که بسیاری از آنان یهودی نیستند و یهودیانی که صهیونیست نیستند. این جریانِ صهیونیسم است که جوهرِ فکریِ آمریکای امروز را تشکیل داده و در برابرِ مسلمانان ایستاده است. و این صهیونیسم بود که تسلیم شد. روزی که این پادگانِ غصب از جغرافیای سیاسی حذف گردد، آن‌گاه اسرائیل به‌راستی نابود شده است.
سخن پایانی:
پیروزیِ کنونی، طلیعۀ فتح‌الفتوحی بزرگ‌تر است؛ نویدی است برای همۀ آزادگان جهان که حق‌پرستی و مقاومت، سرانجامی نورانی دارد.

آیت‌الله رشاد در مراسم سالگرد طوفان الاقصی و شهادت سیدحسن نصرالله:
جهاد جامعه را تغییر داد و حتی ضدانقلاب‌ها را به میدان دفاع از وطن آورد
آیت‌الله رشاد در مراسم سالگرد طوفان الاقصی و سالگرد سید مقاومت با اشاره به جایگاه جهاد در مراتب هدایت انسان اظهار کرد: جهاد انسان را عوض می‌کند چنانکه دیدیم افرادی که ضدانقلاب بودند در این حمله اخیر، پای انقلابی آمدند در حالی که سال ها علیه آن بودند.
به گزارش روابط عمومی مجموعه حوزوی امام رضا (ع) مراسم سالگرد طوفان الاقصی و سالگرد سیدمقاومت شهید «سید حسن نصرالله» و یادبود شهدای جنگ تحمیلی ۱۲ روزه و ۱۲۰‌ شهید حوزه علمیه امام رضا (ع) صبح امروز (سه‌شنبه، ۱۵ مهرماه) به میزبانی این حوزه علمیه برگزار شد.

بر پایه این گزارش: در این مراسم آیت‌الله «علی اکبر رشاد»، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و مدیر حوزه علمیه امام رضا(ع)؛ سردار «علیرضا سالارکیا» معاون هماهنگ کننده سپاه محمد رسول الله تهران بزرگ؛ حجت‌الاسلام «محمدهادی رحیمی صادق» مدیر حوزه‌های علمیه تهران حضور داشته و سخنرانی کردند.
از جمله برکات برگزاری این مراسم حضور پیکر یکی از ۴۶ تن از شهدای تازه تفحص شده اخیر در مراسم بود که با استقبال اساتید و طلاب همراه بود.
همچنین در این مراسم از حوزه علمیه خواهران نیز تنی چند از اساتید و پژوهشگران از جمله «نرگس رنگرز» مدیر مدرسه صالحیه؛ «فریده سرخی» مدیر؛ «مریم عبداللهی» معاون فرهنگی و «زکیه سادات محمد نژاد» به عنوان کارشناس فرهنگی از مدرسه علمیه خواهران حجت (عج) حضور داشتند.

در ابتدای مراسم آیت‌الله رشاد طی سخنانی با بیان اینکه یکی از منازلی که شأنی فراتر از حد یک منزل دارد «جهاد» است، گفت: کل سیر سلوک در واقع جهاد است؛ جهاد چونان پرچمی به دست اهل معنا و معرفت است و به بیان دیگر یک پوشش محسوب میشود که همه سلوک در متن آن جریان پیدا می‌کند اما تفاوت جهاد با بقیه منازل این است که انسان جهشی سیر را انجام می‌دهد و سلوک اتفاق می افتد، چنانکه امام خمینی(ره) فرمودند: رهبر ما آن نوجوان سیزده ساله است؛ اشاره امام راحل از این جهت بود که او در این سن بین غیرمعصومین به این کمال رسیده بود که در سلوک معنوی دست به چنین جهادی بزند.
رییس حوزه علمیه امام رضا(ع) گفت: امام علی(ع) فرمودند: «إنّ الجِهادَ بابٌ مِن أبْوابِ الجَنّةِ فَتَحَهُ اللّه ُ لِخاصَّةِ…» (همانا جهاد یکی از درهای بهشت است که خداوند آن را برای اولیای خاص خود گشوده است)؛ بر این اساس هر عمل صالحی دری‌ به روی انسان می‌گشاید اما جهاد خاصه اولیا است آن هم خواص از اولیا که از این در وارد بهشت می‌شوند؛ کسی که مجاهد شد دیگر گناه نمیکند، او در واقع لباس تقوا به تن کرده است؛ امیرالمومنین(ع) که چنین سخن گوهرباری فرمود همه هستی و جوهره وجودی‌اش یکسره تقوا است.

وی تصریح کرد: کسی که به جهاد پرداخت متقی می‌شود؛ جهاد در جبهه های دفاع مقدس هشت ساله و در این جنگ دوازده روزه متبلور بود؛ در جنگ تحمیلی وقتی سحر میشد زمزمه دعا بود و هر طرف نگاه میکردیم یک نفر یا نماز می‌خواند یا دعا می‌کرد، آنان در مقیاس چند صد هزار نفر متقی شدند و چه قدر محیط کشور تغییر کرد و امروز بعد از گذشت نزدیک چهل سال چه قدر حتی خاطرات ام هست سال کاربرد دارد.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود:‌ کسی که در جبهه امیرالمومنین (ع) است خداوند هدایت اش می‌کند؛ اگر کسی جهاد کرد در پناه است و سپری وثیق در دست دارد، اگر ملتی از جهاد کردن سر باز زد هرگز امنیت نخواهد داشت و شمشیر دشمن بالای سرش است، البته جهاد فقط به معنای نظامی نیست بلکه مراد جهاد بامعنالاوسع است از جمله جهاد فرهنگی؛ اهمیت موضوع حضور در این عرصه است، مقام معظم رهبری سالها در مورد جنگ ترکیبی، تهاجم فرهنگی سخن گفتند و هشدار دادند، اگر روزی به ما حمله شد علت این است که دشمن احساس کرد ما در جنگ فرهنگی آسیب دیده‌ایم که آنان چنین طمع کردند.
آیت‌الله رشاد گفت: جهاد انسان را عوض می‌کند چنانکه دیدیم افرادی که ضدانقلاب بودند در این حمله اخیر، پای انقلابی آمدند در حالی که سال ها علیه آن بودند.
بر پایه این گزارش: در ادامه پیکر یکی از شهدای تازه تفحص شده روی دستان اساتید و طلاب وارد محوطه حوزه علمیه امام رضا(ع)‌ شد که با استقبال حضار و طلب دعا از سوی همگان از روح این شهید همراه بود.

استاد محترم حضرت مستطاب حجت الاسلام والمسلمین شهرستاني ـ دامت برکاته.

ارتحال صبیه‌ی بزرگوار فقیه و اصولی سترگ، آیت الله العظمی خوئی (قدّس سرّه الشریف)، همسر مؤمنه و متعبّده­ی مرجع مجاهد آیت الله العظمی سیستانی (دام ظلّه) و ام الزوجه‌ی محترمه‌ی حضرت مستطاب عالی را تسلیت عرض می‌کنم.

این بانوی عظیم الشأن عمر ارزشمند خویش را سخاوتمندانه صرف معیّت وجود ذی‌جود مرجع مجاهد شیعه نمود، که بلاریب این همراهی همدلانه سهم و نقش شایانی در صدور خدمات برکت‌آثار معظم له داشته است.

از بارگاه بلند باری برای جناب عالی و دیگر بازماندگان سوگوار، صبر و سلامت و برای آن فقیده­ی سعیده، غفران الاهی و حشر با جده اش حضرت صدّیقه­ی کبری فاطمه­­ی زهرا (سلام الله علیها) مسئلت می­دارم.

علی­ اکبر رشاد

                                                                                     ۱۱، ۸، ۱۴۰۴

 

به گزارش راوبط عمومی مجموعه حوزوی امام رضا علیه السلام سلسله جلسات اخلاقی حوزه علمیه امام رضا(ع) با سخنرانی آیت الله رشاد برگزار شد.

آیت الله علی اکبر رشاد با تبریک میلاد پرنور امام حسن عسکری(ع) به پیشگاه حضرت حجت(عج) و تمامی ارادتمندان خاندان وحی و مسئلت از پروردگار برای توفیق درک عظمت و مقام والای حضرات معصومین(ع)، گفت: از مجرای شناخت این بزرگواران که مجاری فیض و مظاهر اسماء و صفات تو هستند، به سرچشمه‌ی معرفت نائل میشویم، نکاتی را پیرامون آشنایی با معنویت های نوظهور و معنویت های حقیقی بیان فرمودند.

ایشان در سلسه جلسات اخلاق که در حوزه علمیه امام رضا (ع) برگزار شد، فرمودند: در این روزگار، شاهد ظهور جریان‌هایی در پهنه‌ی جهانی هستیم که با عنوان‌های فریبنده‌ای چون «معنویت‌های نوظهور» و «معنویت‌های نوین» پدیدار گشته‌اند. اینان را به حق باید «معنویت‌واره» نامید؛ چرا که از حقیقت معنویت بی‌بهره‌اند و جز شبه‌معنویت نیستند. این فرقه‌ها که شمارشان به ده‌ها هزار می‌رسد، با تکثری آشفته روبرویند و همین کثرت، خود گواهی بر بطلان راه آنان است. نقد این جریانات با دشواری‌های فراوانی همراه است؛ زیرا اولاً دستگاه منسجمی ندارند، ثانیاً سخنانشان مبهم و فاقد منطق روشن است، و ثالثاً استدلالی ارائه نمی‌دهند تا نقد بر آن استوار گردد. اینان غالباً بر مبنای ذوقیات و دریافت‌های خودساخته تکیه می‌کنند و سخن از «انرژی مثبت و منفی» می‌رانند، بی‌آنکه قابلیت نقد منطقی داشته باشند. در مقابل، مکاتبی چون حکمت متعالیه‌ی ملاصدرا، اشراق سهروردی و مشّائیان ابن‌سینا، هرچند استوار و عمیق‌اند، اما به جهت برخورداری از نظام فکری منسجم، قابل نقد و بررسی‌اند.
ایشان ابراز داشتند: برخی از این فرقه‌ها همچون بودیسم، هرچند که تمامی تعالیمشان باطل نیست، اما محور اصلی آموزه‌هایشان «بودا شدن» است که در چارچوب مفاهیمی چون تناسخ و باززایی می‌گنجد. آنان ادعای شریعت ندارند و در مسائل بنیادین هستی‌شناختی – همچون مسئله خدا – سکوت اختیار کرده‌اند. این ابهام و مسئولیت‌گریزی، بستری مناسب برای گسترش آنان فراخته است.
اما معنویت‌واره‌های نوپدید، حتی از چنین ساختار کهنی نیز بی‌بهره‌اند. آثار مکتوب چندانی ندارند و ادبیاتشان شفاهی و ادعایی است. در فضای مجازیِ بی‌قاعده‌ی امروز، این جریانات به سرعت در حال گسترش‌اند و جامعه‌ی بشریِ تشنه‌ی معنا را هدف قرار داده‌اند. اینجاست که حوزه‌ی علمیه با گنجینه‌ی عظیم معارف ناب و ژرف، مسئولیتی خطیر بر عهده دارد و می‌بایست با قوّت تمام به این عرصه وارد گردد.
برای نقد این جریانات، پرسش‌های بنیادینی باید مطرح شود: مبدأ این ادعاها کجاست؟ آنکه می‌گوید «پانزده ساعت در خلوت بنشین و درون بیندیش»، خود این راه را پیموده است؟ آیا نمونه‌ی عینی‌ای از رهروان کامل این مسیر می‌توان یافت؟ در اسلام، هرگاه از معنویت سخن می‌رود، نمونه‌ی مجسّم آن – همچون امیرالمؤمنین علیه‌السلام – پیش چشم است که خود، گواه راستین دعوت خویش‌اند.
از منظر معرفت‌شناختی، این جریانات فاقد بنیادهای نظری مستحکم‌اند. هستی‌شناسی، جهان‌بینی و انسان‌شناسی آنان بر چه اصولی استوار است؟ برخی از آنان به «خداانگاری انسان» گرایش دارند و برخی دیگر، «انسان‌مداری» محض را تبلیغ می‌کنند که در نهایت، انسان را از مقام شامخ خلیفه‌اللهی به مرتبه‌ی حیوانی تنزّل می‌دهد و جامعه را به جنگلی بی‌قانون بدل می‌سازد.

در تحلیل خاستگاه این جریانات، دو منشأ را می‌توان برشمرد:
اول، منشأ توطئه‌آمیز؛ به این معنا که جریاناتی موازی برای مقابله با دین – به ویژه در پی امواج شکوهمند انقلاب اسلامی – طراحی شده‌اند. قدرت‌های استکباری با احساس خطر عمیق، کوشیده‌اند تا معنویت‌های کاذبی را رواج دهند تا جوانان مشتاق را از سرچشمه‌ی زلال وحی منحرف سازند.
دوم، منشأ مثبتِ ناشی از عطش فطری بشر؛ انسان معاصر از زندگی تاریک مادّی خسته شده و در جست‌وجوی پنجره‌ای به سوی نور حقیقت است و متأسفانه به جهت کم‌کاری ما اهل معرفت، ناگزیر به سوی این سراب‌ها روی آورده است.
حضرت آیت الله رشاد: به جوانان غیور و حقیقت‌جو! برای آشنایی بیشتر با ماهیت فریبنده‌ی این جریانات، مطالعه‌ی رساله‌ی «معنای بی‌معنا» را توصیه می‌کنم؛ چرا که معنویتِ بدون خدا، معاد و ملکوت، حقیقتاً «معنویتِ بی‌معنویت» است.
سخن پایانی آنکه ما حوزویان باید بپذیریم که در این عرصه کم‌کار کرده‌ایم. هنگامی که در محفلی بین‌المللی، سخنی ساده از سَریان عشق و محبت در هستی – که همان وحی متجلّی در کلام الله و عترت است – بیان می‌شود و اینچنین دل‌ها را می‌رباید، درمی‌یابیم که جهان چه تشنه‌ی معارف ناب اسلامی است. این فرصت تاریخی را باید غنیمت شمرد و با همّتی بلند، بحرِ بیکران معارف اهل‌بیت علیهم‌السلام را به جان‌های تشنه رساند.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: سید حسن نصرالله، جوانمردانه ایستادگی می‌کرد و در دفاع از حق و حقیقت، حُریت خاصی داشت و همه امور را به خدا می‌سپرد.

آیت الله علی اکبر رشاد در گفتگو با گروه حوزه و روحانیت خبرگزاری تسنیم با گرامیداشت اولین سالگرد شهادت سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان اظهار داشت: جبهه مقاومت، شخصیت بسیار گرانقدر و ارزشمندی را از دست داد، اما روحیه خود را نباخت و قطعا در نهایت، پیروزی از آن مقاومت و این جبهه مقاوم خواهد بود.

رئیس شورای حوزه‌های علمیه استان تهران افزود: پیوند عمیقی میان ایران و لبنان وجود دارد و شهادت سید حسن نصرالله ضایعه دردناکی برای ملت ایران و لبنان و بسیاری از آزادی‌خواهان جهان بود.

وی با اشاره به برخی از ابعاد شخصیتی ایشان بیان کرد: شهید سید حسن نصرالله به لحاظ معرفتی به ولایت فقیه اعتقاد داشتند و از عمق جان از آن سخن می‌گفت و به دفاع می‌پرداخت و شخصیتی ولایت‌مدار بود و این امر تاثیر بسیار زیادی در منش، رفتار و سبک زندگی ایشان داشت.

آیت‌الله رشاد عنوان کرد: تحصیل در حوزه‌های علمیه از ایشان شخصیتی معنوی و معرفتی ساخته بود و ارتباط ایشان با بسیاری از علما و بزرگان حوزه باعث شده بود که به حق از تربیت‌یافتگان این مکتب باشد، به ویژه آشنایی ایشان با شخصیت معنوی و معرفتی و حکیمانه مقام معظم رهبری و مراوده با ایشان باعث شد که در زمینه مقاومت و ایستادگی از معظم له خط معنوی بگیرد.

وی تصریح کرد: سید مقاومت سالها در جبهه جهاد و در میدان حضور داشت و این ممارست از ایشان، شخصیتی مقاوم و استوار و شجاع و در عین حال کسب مراتب معنوی از ایشان، شخصیتی مردمی و خوش خلق و دارای خلق و خوی حسنه ساخته بود.

عضو مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی خاطرنشان کرد: ایشان شخصیتی متفکر و دارای بلوغ سیاسی و نظامی بود و به واسطه بسیاری از ابعاد شخصیتی، در نزد شیعیان و مسلمانان و حتی غیرمسلمانان نیز از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار بود.

وی اظهار داشت: ایشان در عین حال که طلبه و روحانی بود، رزمنده‌ای شجاع در میدان به شمار می‌رفت و سخنان و مواضعی که داشت، ترس فراوانی در جبهه کفر و استکبار به همراه داشت و باعث دلگرمی مردم در جبهه مقاومت می‌شد.

آیت‌الله رشاد گفت: در واقع او عالمی مجاهد بود که در راه آرمان‌های خود در حمایت از مردم مظلوم لبنان و فلسطین و مقابله با اسرائیل جنایتکار در کنار حزب‌الله لبنان و آزادی‌خواهان ایستاد و جنگید و مقاومت کرد و همواره دغدغه آزادی قدس شریف و مردم در بند رژیم صهیونیستی را داشت و در این راه نیز به مقام شهادت رسید.

وی افزود: وجود ایشان، خلاء بزرگی در جبهه مقاومت ایجاد کرد، اما راه او و دیگر شهدای مقاومت ادامه دارد و بسیاری از جوانان، با پیروی از این راه، اجازه نمی‌دهند که علم شهادت و جهاد و مقاومت بر زمین بیفتد.

رئیس شورای حوزه‌های علمیه استان تهران عنوان کرد: ایشان اگر چه محبوبیتی گسترده در میان آحاد مردم داشت، اما تواضع و خلوص ویژه‌ای داشت و تعابیر ایشان از مقاومت، توام با صداقت و خلوص عمیقی بود و نفوذ کلام عجیب و تاثیرگذاری داشت و با شخصیت معنوی و عرفانی خود، موجب آرامش قلوب مردم و مبارزین و مجاهدین در جبهه مقاومت می‌شد.

وی بیان کرد: شهید سید حسن نصرالله مجاهدی مومن و شخصیتی جامع به لحاظ ویژگی‌های اخلاقی و انسانی بود و هیچ‌گاه در میدان نبرد و چه در تعامل با مردم و اطرافیان، گرفتار غرور نشد و همه امور را به خدا می‌سپرد و در معنای واقعی «أَشِدَّاء عَلَی الْکُفَّارِ رُحَمَاء بَیْنَهُمْ» بود.

آیت الله رشاد تصریح کرد: ایشان با همه مشغله‌هایی که داشت اهل مطالعه و علم بودو علاقه داشت در زمینه های معنوی و معرفتی با تولید محتوا و انتقال آن در میان حزب الله لبنان و رزمندگان، قدم های بزرگی در تربیت روحی و معنوی و عرفانی بردارد.

وی افزود: ایشان همچنان دغدغه اصلی اش معنویت و معرفت بود و ابراز نگرانی و خلا از این حیث داشت می‌گفت من فردی جهادی و سیاسی هستم و عمده اوقات من صرف امور جهاد و سیاسی می‌شود نمی توانم به این جهات معنوی و معرفتی برسم و در واقع اعلام نیاز می کرد و ابراز حاجت و درخواست کمک داشت تا بتوانیم امداد کنیم و ما نیز درصدد بودیم محتوا تولید کنیم.

وی گفت: ایشان به جهاد به مثابه یک عنصر مهم تمدن‌ساز می‌نگریست و جوانمردانه ایستادگی می‌کرد و در دفاع از حق و حقیقت، حریت خاصی داشت و هیچ گاه از مرگ نهراسید، و از این رو در آغوش شهادت، آرام گرفت.

وی خاطرنشان کرد: با شهادت او، مکتب سید حسن نصرالله، فراموش شدنی نیست و مجاهدان جان بر کف و ایثارگر دست از جهاد و مبارزه نخواهند کشید، همانطور که امروز ندای مقابله با رژیم صهیونیستی و حمایت از مردم مظلوم غزه و فلسطین و لبنان در جهان طنین انداز شده به برکت همین خون‌های به ناحق ریخته شده است.

رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه‌ اسلامی اظهار داشت: ایشان ارادت خاصی به مکتب سید الشهدا داشت و او مرگی را به غیر از شهادت زیبنده نمی دانست و در ان شرایط جنگی زندگی در لبنان و شهادت در کنار هوطنانش را ترجیح داد و اهل عمل بود و حب و بغض او خدایی بود.

به گزارش روابط عمومی مجموعه حوزوی امام رضا علیه السلام، محفل درس اخلاق این حوزه مبارکه، میزبان جان‌های تشنه‌ای بود که در محضر حضرت آیت‌الله رشاد، جرعه‌هایی از زلال معرفت نوشیدند.

آغازین سخنان ایشان، بر تمایزی ژرف و بنیادین میان صوفیان و عرفای حقیقی تأکید داشت؛ تمایزی که بزرگان حکمت و عرفان، به‌ویژه ملاصدرای شیرازی، صفحاتی گران‌بها را به تبیین آن اختصاص داده‌اند. آن حکیم الهی، توفیق یافت تا قرآن، برهان و عرفان را در کوره‌ای واحد بگدازد و حکمت متعالیه را چون گوهری بی‌همتا به عالم معرفت تقدیم نماید.

در این مسیر پرفروغ اخلاق، چراغ راه ما، سیره‌ی تابناک حضرت امام خمینی (ره) است که خود، پرورده‌ی مکتبی استوار بر قرآن و عترت بود و عرفانی ناب را در آمیختگی با شریعت حقه به نمایش نهاد.

صوفیان، با همه‌ی ظاهر فریبنده‌ای که دارند، در ورای این پرده، انحرافاتی ژرف در فکر و عمل و نظر به همراه آورده‌اند. آنان در بسیاری از موارد، پا را از دایره‌ی شریعت بیرون نهاده و به نام تصوف، به ریاضت‌های نامشروع و بی‌ضابطه روی آورده‌اند. حال آنکه فقه، استنباط دقیق و روشمند احکام شریعت است و هرگز مدعی مصونیت از خطا در این مسیر پرپیچ‌وخم نیستیم. اما باید دانست که ریاضت مشروع، در دل تعالیم اسلام جایگاهی رفیع دارد؛ همان‌گونه که روزه در گرمای سوزان تابستان، جان را می‌سوزاند، اما روح را صیقل می‌دهد و به ملکوت نزدیک می‌سازد.

از میان فرقه‌های صوفیه، گروهی با نام «ملامتیه» به چنان انحطاطی گراییده‌اند که اعمال خلاف اخلاق را آشکارا انجام می‌دهند تا مورد سرزنش مردمان قرار گیرند! رویکردی که با کرامت انسانی و اهداف عالیۀ شرع مقدس، هیچ‌گونه سنخیتی ندارد.

قرآن کریم، با قاطعیتی بی‌مانند، روش رهبانیت ساختگی مسیحیان را – که بدعتی نابجا بود – مردود می‌شمارد. در لابه‌لای آیات الهی، هرچند نامی از فرقه‌های گمراه به صراحت برده نشده، اما اصول و ارزش‌هایی ناب تبیین گردیده که محکی استوار برای سنجش هر جماعت و مسلکی می‌باشد. در برابر، روایات فراوانی از پیامبر مکرم اسلام (ص) و ائمه‌ی هدی (علیهم‌السلام) به دست ما رسیده که به روشنی از ظهور فرقه‌های گمراه در آینده خبر داده‌اند. چنان که رسول خدا (ص) فرمودند: “به‌زودی گروهی پدیدار می‌شوند که به گرایش‌هایی خاص دل می‌بندند و خود را صوفی می‌نامند؛ آنان از ما نیستند.”

همچنین، تاریخ زندگی حضرات معصومین (ع)، به‌ویژه امیرالمؤمنین علی (ع)، گواه برخوردهای قاطع ایشان با غالیان و مدعیان دروغینی است که پس از اتمام حجت و هدایت‌گری‌های بسیار، در نهایت، برای حفظ کیان اسلام، فرمان مقابله با آنان صادر گردید.

و اکنون در این عصر، شاهد طلوع «عرفان‌های نوظهور» و انحرافی‌ای هستیم که پروژه‌هایی همچون «معنویت و عقلانیت» را تبلیغ می‌کنند؛ طرح‌هایی که نقدهای دقیق و بی‌پرده‌ی عالمان ربانی و اهل معرفت، سستی بنیان‌های آن را آشکار ساخته است.

آیین آغازین سال تحصیلی 404 – 405 حوزه علمیه امام رضا(ع) با حضور و سخنرانی آیت الله علی اکبر رشاد برگزار شد.

در ابتدای این آیین معنوی، آیت الله رشاد تولیت مجموعه حوزوی امام رضا علیه السلام از آغاز سال تحصیلی برای طلاب به عنوان عید علم یاد کرد و گفت: خداوند را شاکریم که توفیق درک دوباره سال تحصیلی و حضور در محفل و جشن سال تحصیلی و عید علم را به ما عنایت نمود، بنده به طور خاص شاکر خداوند هستم و قریب به نیم قرن هست که در خدمت حوزه هستم.
وی سخنرانی خود را در سه محور سلوک مدیریتی، سلوک معنوی و سلوک علمی آغاز کرد و گفت: ما در زمینه سلوک مدیریتی باید به سنت های دیرینی برگردیم که طی قرون، در نحوه اداره حوزه ها تجربه شده و در آن سبک و سیاق و سلوک، بزرگان ما تربیت شده اند، به نظر ما حوزه به سرعت دارد از آن سبک و سیاق قدیمی فاصله میگیرد، حوزه را باید همه با هم اداره کنند و نباید به دو یا سه بخش تقسیم شود، عده ای حوزه را اداره کنند و عده ای فقط حضور داشته باشند.

وی افزود: ما باید بتوانیم جلوی این سیلاب و طوفانی که گریبان گیر حوزه نیز شده کاری کنیم و همچون غریقی که در این امواج سرگردان است تخته پاره ای پیدا کرده و در امان بمانیم. باید برای ارکان کنشگر حوزه نقش تعریف کنیم.

وی با اشاره به کتاب علمی آموزشی پروش مآل، ارکان کنشگر حوزه را به پنج گروه تقسیم کرد و تصریح داشت: مجموعه حوزه دارای سه قسم رکن است: 1. رکن کنشگر 2. رکن سخت افزار 3. رکن نرم افزار که قسمت اول آن داری پنج گروه است: 1. مدیران 2. مدرسان 3. طلاب 4. کارکنان 5.خادمان، حرف اول را هم همین جمع می زنند. برنامه و در و دیوار و ساختمان و … حوزه را اداره نمی کنند، از مراجع عظام گرفته تا خادم های حوزه ها، نقش همه عناصر مهم است، باید نقش این ارکان تعریف شود.
وی مدیران حوزه ها راهبران میدانی دانست و افزود: مدیران پدران معنوی و مربیان با عمل هستند. قرآن نقش والدین را در کنار توحید قرار می دهد، وقتی می گویم مدیران پدر هستند یعنی همین که با لطافت و مهربانانه برخورد کنند و از آن طرف هم طلاب باید مانند فرزند با مدیران رفتار کنند. میدانی بودن هم از این لحاظ است که مدیران در کف کار هستند و با عملشان طلاب را تربیت می کنند. گروه دوم مدرسان هستند. مدرسان به ویژه استادان، هادی معلمان در علم و مربیان در عمل طلاب هستند، گروه سوم: طلاب باید بازوان عملی مدیران و یاوران علمی معلمان و مدرسان باشند. همه این گروه ها برای این هستند که طلبه رشد پیدا کند، طلبه پرورش پیدا کند، رشد علمی، رشد تهذیبی.
رییس مجموعه حوزوی امام رضا علیه السلام با تصریح اینکه اگر مدیر یا استاد یا سایر ارکان یک مدرسه علمیه وظیفه خود را به خوبی انجام ندادند تکلیف از طلاب ساقط نمیشود ادامه داد: بر فرض که مدیر استاد کارمند و خادم حوزه وظایف خود را انجام ندادند یا نتوانستند، شما طلاب چه برنامه ای برای آینده خودتان دارید، لذا طلاب بازوان مدیران در اداره، در جلسه درس و کارهای علمی و تربیتی یاران مدرسان و استادان باید باشند. بقیه گروه ها مثل کارشناسان و کارمندان و خادمان، باید بستر ساز باشند و طلبه ها باید برای رشد خویش نقش اصلی را ایفا کنند. بعد از تعیین نقش باید تقسیم کار شود، مدیران متولی اصلی هستند، اساتید باید اجرای هدایت تحصیلی را بر عهده بگیرند و این از وظایف اساتید هادی است، مشاوره فردی، اخلاقی و معنوی بدهند، و دیگر اساتید نقش اولشان فعال کردن معرفت طلاب است.
استاد رشاد با بیان اینکه در سنجش اگر از چند شیوه استفاده شود در جمع بندی عادلانه برخورد میشود تصریح داشت: باید با پیاده سازی سبک سامرایی فضای درسی را تغییر داد. در جلسه درس باید مشارکت صورت پذیرد، از شیوه های گوناگون تدریس استفاده شود، از شیوه های گوناگون سنجش استفاده شود، سنجش به صورت مستمر صورت پذیرد. چرا از بین این همه طلبه که وارد حوزه می شوند ده پانزده نفر بیشتر مجتهد بیرون نمی آید؟ گاهی مشکل در سبک ارائه است گاهی در سبک تدرس و تحصیل و مطالعه است، به هر حال طلبه باید نقش آفرین باشد.

وی با اشاره به ویژگی های بیست و دو گانه برای سبک سامرایی که در کتاب پروش مآل آمده است گفت: این ویژگی ها را باید اساتید ملاحظه و آنها را در کلاس درس اجراء کنند تا طلاب در درس اشکال کنند، نقد کنند، به چالش بکشند، این سبک را احیاء کنیم. طلاب می توانند کانون های مدارس را اداره کرده و دبیر این کانون ها شوند، طلبه ها را وارد برنامه ها کنید تا نقشی ایفا کنند و گوشه ای از کار را دست بگیرند، از طلبه بر می آید و بهتر است که وارد شود. مثلا در سخنرانی ها، در اداره کارهای حوزه، در کانون ها، در اجرای برنامه ها و …
یکی دیگر از کارهایی که باید راه اندازی شود، ارزیابی متقاطع است، طلبه ها مدیران را ارزیابی کنند تا احساس مسئولیت کنند، باید در پرداخت شهریه به طلاب نسبت به فعالیت هایی که انجام می دهند مثل تقریرنویسی و … امتیازات تمایزی قائل شویم.

وی در خصوص سلوک معنوی طلاب همچنین گفت: حضرت امام خمینی (ره) می فرمایند: در حوزه اگر تهذیب نباشد علم به تنهایی کارآمد نخواهد بود. جه بسا افرادی در حوزه بودند که سطوح را هم به پایان نرساندند ولی مهذب و عامل بودند لذا منشاء تاثیرات فراوانی بودند. مسئله ما مسئله معنویت و اخلاق است. نکته دیگر اینکه سحرها یک سحر خیزی دسته جمعی داشته باشیم و در بخشی از این سحرخیزی یک ارتباطی هم داشته باشیم و در حد بیست دقیقه دعایی با هم بخوانیم، سحرها بسیار مهم است، بارش های علمی در این موقع از شبانه روز بیشتر است، مرحوم آیت الله حسن زاده فرمودند: من اگر شب خوبی نداشته باشم، روز خوبی ندارم، در دعای ابوحمزه امام سجاد علیه السلام یازده مانع که چرا توفیق ندارم را می شمارد. خودمان را در آخر وقت محاسبه کنیم و آرام آرام دستور العمل ها را انجام دهیم.
وی در پایان گفت: باید در مدارس شیوه های آموزشی متنوع و مخاطب محور را اجراء کنیم. شهید صدر محصول نابغه خودش بود و شهید مطهری محصول تلاش خودش بود و در کنار تلاش خود تهذیب نفس هم داشتند و لذا می بینیم که چقدر تاثیر گذار هستند. هر چه تلاش داریم به کار بگیریم تا موحد باشیم، توحید افعالی اگر باشد فانی در خداوند میشویم، همه چیز را در ید اختیار خداوند بدانیم و اگر نگاه عرفانی داشته باشیم همه کاره خداوند است، توحید هم بدون ولایت خواب و خیال است، در حدیث طلایی و قدسی سلسله الذهب آمده است به شرطها و شروطها، اهل بیت و الان بیش از همه در محضر حضرت حجت هستیم و آن اینکه آیا با فرمانده ارتباطی داریم یا نه؟ تقدیر و قدرشناسی از کسانیکه برای شما زحمت می کشند انجام دهیم و قدر آنها را بدانیم، خلاف مروت و مردانگی است که قدر زحمات آنان را ندانیم.