برای اِلهۀ محبت، برای آن که، اگر خدا در مهربانی شریک می‌داشت، بی‌گمان او می‌بود، برای آن که دست‌های صبح‌خیز، و دامان خورشیدیش، شهید پرورد، برای مادرم
مادر ای مهربان‌تر ز خورشید!
مادر ای پاکدامن‌تر از ماه!
ای جان‌فزا‌تر ز امیّد!
وی تو چون آرزو، رهبر راه!
لیک خود،
ز آرزوها خسی هم نچیده
نغمۀ «لای‌لای» تو خوش‌تر
در دل شب زآهنگ آب است،
دست پرمهر تو، صبح اندر
خوش‌نوازش‌تر از آفتاب است
چهره‌ات،
شادی‌انگیز همچون سپیده
پای بر مردمِ دیده‌ام نِه،
زیر پای تو باشد بهشتم
لالۀ مهر تو زد جوانه
در دلم هر گیاهی که کِشتم
چون کنم،
از گیاهان همین را گزیده
در دلم جاگزینی تو باید،
چونم از خونِ دل آفریدی
کس نداند که جبران نماید
آن همه رنج و غم‌ها که دیدی
مادرم!
شعرم از رنج‌هایت چکیده
فرزندت: علی‌اکبر
۲۰جمادی الثانی/ ۱۴۲۹ ق.
۴/تیر/۱۳۸۷
لینک کوتاه: https://rashad.ir/?p=1353